A jeżeli się zakochasz… 

A jeżeli się zakochasz, jak szalony

Nic nie zdoła cię zatrzymać, nic nie zdoła.

Jak nieważki będziesz, co tam nieboskłony…

Czekasz tylko, kiedy szczęście cię zawoła.

Bo kto kocha, jak szalony, wszystko może,

Nie zna przeszkód, ręką macha na przeszkody:

Co tam góry… co tam rzeki… co tam morze…

Dla miłości nigdy nie ma złej pogody.

Tylko czekać zawsze trudno, nic na tacy…

Gdy się czeka, każdy dzień to poniedziałek.

Przez tą miłość coraz trudniej iść do pracy,

Ale co tam… ale mniejsza o detale.

A nad Biebrzą…

A nad Biebrzą wiosny nie ma,

Choć tęsknota dni odlicza

A przed dniami ledwie trzema

Wydawało się, że ćwiczy,

Że już wkrótce przyjdzie, żeby

Się rozliczyć ostatecznie

Z zimą, która bez potrzeby

Zachowuje się niegrzecznie.

Mrozem straszy ciemierniki

– W swym pośpiechu niezrównane –

Przebiśniegom psuje szyki…

Tyle oczu czeka na nie.

Ale trudno. Tak być musi.

Czekać trzeba z cierpliwością.

Przecież wiosny nikt nie zmusi…

Każdy darzy ją miłością.

Zawsze piękna, upragniona,

Obce jej poczucie winy,

Zresztą byłaby zdziwiona…

Nie jej grzeszyć dyscypliną.

Z kalendarzem znów się spiera,

Choć po prawdzie bez powodu,

Lecz, jak czekać, gdy kariera

Tak smakuje wszystkim młodym…

Zima nie chce swej kadencji

Protokołem kończyć zdawczym.

Wiosna, ją bez kondolencji

Straszy słońca mocą sprawczą.

Lepiej wie, że pora właśnie

Przegnać śniegi na kraj świata,

Przyjdzie dzień, że ciepłem chlaśnie…

Poczujemy przedsmak lata. 

A zima…

Gdyby nie to, że nie pod wodą

Łąki myślałyby, że marzec.

A ja, że żuraw się ukaże,

Że klangor będzie dziś nagrodą.

A to dopiero środek stycznia.

Od śniegu winny boleć oczy

A moja psina nogi moczy

Zadowolona fantastycznie.

Niespodziewanie biała czapla

Leci zupełnie, jak nie zimą…

By zlać się w końcu z dalą siną

A ja wzrok w sinej dali taplam.

Już upojony błogą ciszą

Normalną zwykle o tej porze

– Z ciszą nie bywam nigdy w sporze –

Łabędzie żale nagle słyszę…

A zima znów się zastanawia –

Czy dopomoże Biebrzy, aby?...

I jakby grała z nią z warcaby,

Raz białym a raz czarnym stawia… 

Przez osiem lat 

Przez osiem straconych lat

rządziła mafia śmieciowa,

już nie przestraszy nas dziad

Swą chorą, ponurą mową.

Wydawać się może żałosne,

dla kogoś, kto w czarnej żył dziurze,

bredzące znów – Byle do wiosny… –

dziwadło z plejadą zaburzeń.

Anioł 

Spotkałem ją pod Mleczną Drogą

Gdzieś tak mniej więcej w jednej trzeciej...

Już byłem w raju jedną nogą.

Raj był o dziwo na tym świecie.

Nawet jej szukać nie musiałem

Stała samotnie, prawie obok

Choć jeszcze rano nie wiedziałem

Że są anioły i co robią...

Kształty... że wszystkim pójdzie w pięty,

Jak u anioła - białe włosy...

Wcale nie była taka święta,

Czasem paliła papierosy.

Z taką się zaprzyjaźnić warto

Anioł, to anioł, struż nad stróże.

Lecz sprawą może być otwartą,

Czy wytrwać zdoła ze mną dłużej?

I ty nie szukaj jej ze świecą.

Szkoda każdego bez niej roku.

Wystarczy się rozejrzeć nieco.

Tyle aniołów mieszka wokół.

Apetyt na szczęście

Każdy apetyt ma na szczęście.

Nie w każdym dosyć śpi odwagi.

Niczego nie zostawia magii

Ożenek ani czar zamęścia.

Szczęście, to zwykle leń nad lenie,

Nie w każdej się wysila chwili,

Nie każdą chwilę chce umilić

Choćby mu machać pozwoleniem.

Bo ono samo sobie panem,

Chce, to się zbudzi, nie… śpi dalej.

Spragnione czasem powie – Nalej!

Jeść mu się może chcieć nad ranem,

Lecz bywa, że humorem tryśnie:

Dziś premia! Tylko dla odważnych…

Hej tam! Jest ktoś z powodem ważnym?!

A wtedy tłoczno, jak na wiśni,

Gdzie głodne zewsząd ciągną szpaki

Dojrzałą się słodyczą raczyć.

A przecież mogło być inaczej…

Dąb w cieniu rośnie byle jaki.